Tadeusz Konwicki "Mała Apokalipsa" 29

W ostatnim odcinku „Małej apokalipsy” Tadeusza Konwickiego bohater powieści kończy swoją całodzienną wędrówkę na Placu Defilad. Tam rozstawione są już reflektory i kamery, a pośrodku ekipy filmowej stoi reżyser Władysław Bałut, dawny kolega pisarza. Bohater dostrzega także inne znajome twarze, wśród nich Nadieżdę, Cabana oraz Rysia i Edwarda Szmidtów. Na wiszących pod pałacem ekranach trwa transmisja ze zjazdu partyjnego, jego uczestnicy śpiewają właśnie „Międzynarodówkę”. Do pisarza podchodzi Caban i bez słowa otacza go ramionami. Podbiega również płacząca Nadieżda, która ponownie wyraża wolę poddania się śmierci razem z kochankiem. Marek, działacz zastępujący aresztowaną po południu Halinę, wstrzykuje pisarzowi w ramię środek przeciwbólowy. Transmisja ze zjazdu zostaje przerwana po tym, jak zasłabł polski sekretarz. Drzwi prowadzące do Sali Kongresowej otwierają się. Ruszają kamery filmowe, pisarz całuje Nadieżdę, Tadzio klęka w śniegu, Rysio opuszcza głowę, a Caban podnosi rękę w geście pożegnania lub błogosławieństwa. Bohater wraca myślą do poprzedniego wieczoru, kiedy to zrozumiał, że Boga wymyślili ludzie dotknięci cierpieniem, rozpaczą i gniewem, aby ten chronił ich przed złem i przed nimi samymi. Pisarz wierzy, że ów Bóg staje się coraz potężniejszy. Bohater wstępuje na schody i zwraca się milcząco do ludzi, aby ci dodali mu sił.