Ciemno prawie noc 32

Trzydziesty drugi odcinek radiowej adaptacji powieści Joanny Bator pod tytułem „Ciemno prawie noc". Główna bohaterka Alicja Tabor powraca po latach do rodzinnego Wałbrzycha. Jako dziennikarka prowadzi śledztwo w sprawie zagnicia trojki dzieci w mieście. Spotkała się, z opiekunami zaginionych dzieci i zebrała informacje. Jedzie do miejsca pracy swego wałbrzyskiego sąsiada, przyjaciela rodziny i opiekuna domu rodzinnego - pana Alberta Kukułki. Chce się pożegnać, ponieważ skończyła prace i opuszcza rodzinne miasto. Pyta p. Alberta kim są „Kociary". Ten kontynuuje kiedyś zaczętą opowieść o swoim życiu, która ma pomóc w odpowiedzi na to pytanie. Mianowicie kiedy po śmierci ojca zdecydował się opuścić dom macochy, zamieszkał w lesie. Tam spotkał dziewczynkę o imieniu Rosemarie. Nie chciała mówić nic o sobie. Żyli szczęśliwie w lesie jak rodzeństwo. Nie mieli świadomości o kapitulacji Hitlera. Pewnego dnia zaczął płonąc Zamek Książ. Albert nakazał Rosemarie zostać w pieczarze w lesie, ponieważ nie chciał jej narażać na niebezpieczeństwo. Sam przedostał się na zamek tajnym przejściem - chciał ratować zamek przed pożarem. Na dziedzińcu zamku spotkał Armię Czerwoną paląca ogromne ognisko z mebli, obrazów, dywanów, arrasów i wypchanych zwierząt, będących do tej pory a wyposażeniu Zamku Książ.