Uwertura

Pierwszy film Marka Piwowskiego, nakręcony jako obowiązkowa etiuda dokumentalna na drugim roku studiów reżyserskich. Autor wyznał, że temat etiudy – pracę komisji wojskowej, przyjmującej osiemnastoletnich poborowych – wybrał z przekory wobec szkolnego procesu edukacyjnego, nadmiernie nastawionego na literaturę. Sam materiał dokumentalny ogranicza się do rejestracji niezaaranżowanej rzeczywistości: oglądamy montaż zwykłych scen z dwóch sal – w pierwszej bada rozebranych kandydatów kilkuosobowa komisja lekarska, w drugiej – przepytują ich siedzący za stołem oficerowie. Bardzo szybko jednak obserwacja tych banalnych niby scen ujawnia śmieszność sytuacji, wydobywaną zwłaszcza przez powtarzalność tych samych rutynowych pytań lekarki o przebyte choroby, czy ponawianego żartu oficera, który „w ramach procedur demokratycznych” pyta poborowych, w jakich służbach chcieliby służyć, by i tak skierować ich tam, gdzie sam chce. Rejestracja przekształca się w wypowiedź autora, której sens określa zmiana tytułu filmu; pierwotnie miał się nazywać Poborowi, ostateczny tytuł Uwertura wydobywa kontrast między bezduszną rutyną instytucji a autentyzmem wchodzących w życie młodych ludzi.

(opis autorstwa Tadeusza Lubelskiego pochodzi z książeczki dołączonej do wydawnictwa Polska Szkoła Dokumentu | Marek Piwowski)