Description
Rejestracja telewizyjna na żywo trzech spektakli na podstawie dramatów Aleksandra Fredry z okazji 60-tego jubileuszu powstania Teatru Telewizji oraz 220 rocznicy urodzin hrabiego A. Fredry. W studiu telewizyjnym w Katowicach zarejestrowano spektakl „Świeczka zgasła" w reżyserii Jerzego Stuhra, w studiu w Krakowie spektakl „Zrzędność i przekora" w reżyserii Mikołaja Grabowskiego, a w studiu w Warszawie spektakl „Nikt mnie nie zna" w reżyserii Jana Englerta.
„Świeczka zgasła" w reżyserii Jerzego Stuhra
Wacław i Jadwiga podróżują przypadkiem razem dyliżansem pocztowym. Podczas deszczu dyliżans przewraca się i oboje zmuszeni są do spędzenia kilku godzin w przygodnie napotkanej izbie. Początkowo zachowują się wobec siebie w sposób antypatyczny i wrogi, jednak z czasem zauważają swoją wzajemną atrakcyjność, stają się dla siebie bardziej sympatyczni, a ich relacja zaczyna być zażyła. Intymne wyznania przerywa przyjazd kolejnego dyliżansu pocztowego.
„Zrzędność i przekora" w reżyserii Mikołaja Grabowskiego
Szesnastoletnia dziedziczka Zosia zakochuje się w bogatym, przystojnym i kulturalnym młodzieńcu Lubomirze. On odwzajemnia uczucie. Wydaje się, że ich szczęściu nic nie jest w stanie przeszkodzić. Niestety, relacja młodych nie podoba się dwóm wujom Zosi. Panowie odznaczają się trudnym usposobieniem. Pan Jan jest zrzędą, nieustannie wygłaszającym porady i ostrzeżenia. Pan Piotr natomiast jest przekorną duszą, która ciągle demonstruje odmienne zdanie w kontrze do Pana Jana. A gdy spotka się zrzędność z przekorą, nic dobrego z tego wyniknąć nie może. Przekonują się o tym Lubomir i Zosia, kiedy proszą opiekunów dziewczyny o zgodę na ślub. Pan Jan i Pan Piotr, wietrząc w zamążpójściu krewniaczki zagrożenie swego dotychczasowego, wygodnego życia - nie udzielają pozwolenia. Zosia wpada w rozpacz, lecz Lubomir nie daje za wygraną.
„Nikt mnie nie zna" w reżyserii Jana Englerta
Zazdrosny i gderliwy mąż kupiec Marek Zięba, podejmuje próbę sprawdzenia wierności i miłości swojej żony Klary. Za namową napotkanego w podróży Jana Rembosza, postanawia przebrać się za wspomnianego Rembosza i w takim kamuflażu odwiedzić dom i zbadać reakcję żony na obcego mężczyznę pod swoją „udawaną nieobecność”. Marek Zięba nie wie jednak, że o fortelu dowiedział się jego szwagier – brak Klary Czesław, który o wszystkim informuje Klarę i namawia ją do wykorzystania sytuacji, aby uzdrowić sytuację w małżeństwie siostry. Klara przystaje na propozycję brata i rozkazuje wszystkim domownikom udawać, że nie rozpoznają pana domu w przebraniu Jana Rembosza. Czesław w tym czasie udaje Marka Ziębę i informuje przybysza – fikcyjnego Jana Rembosza – że sprzedał folwark i wyciął sad jako Marek Zięba. Przerażony ta sytuacją prawdziwy Marek, którego wszyscy traktują jak Rembosza, ścigany jest również przez lichwiarza i majora którzy mają porachunki z prawdziwym Remboszem. W podobnie tragicznej sytuacji znajduje się sługa prawdziwego Zięby - Kasper -, którego żona Marta - służąca u Ziębów - również go nie rozpoznaje i opowiada Kasprowi historię, że jej mąż nie żyje, a ona ma już narzeczonego. Marek Zięba wydaje się być bliski pomieszania zmysłów, ponieważ nikt nie chce go poznać, nawet po zdjęciu kamuflażu w postaci wąsów i peruki. Na koniec Klara i Czesław wyjawiają Markowi, że padł ofiarą ich spisku, który miał na celu oduczyć go podejrzliwości wobec żony.
„Świeczka zgasła" w reżyserii Jerzego Stuhra
Wacław i Jadwiga podróżują przypadkiem razem dyliżansem pocztowym. Podczas deszczu dyliżans przewraca się i oboje zmuszeni są do spędzenia kilku godzin w przygodnie napotkanej izbie. Początkowo zachowują się wobec siebie w sposób antypatyczny i wrogi, jednak z czasem zauważają swoją wzajemną atrakcyjność, stają się dla siebie bardziej sympatyczni, a ich relacja zaczyna być zażyła. Intymne wyznania przerywa przyjazd kolejnego dyliżansu pocztowego.
„Zrzędność i przekora" w reżyserii Mikołaja Grabowskiego
Szesnastoletnia dziedziczka Zosia zakochuje się w bogatym, przystojnym i kulturalnym młodzieńcu Lubomirze. On odwzajemnia uczucie. Wydaje się, że ich szczęściu nic nie jest w stanie przeszkodzić. Niestety, relacja młodych nie podoba się dwóm wujom Zosi. Panowie odznaczają się trudnym usposobieniem. Pan Jan jest zrzędą, nieustannie wygłaszającym porady i ostrzeżenia. Pan Piotr natomiast jest przekorną duszą, która ciągle demonstruje odmienne zdanie w kontrze do Pana Jana. A gdy spotka się zrzędność z przekorą, nic dobrego z tego wyniknąć nie może. Przekonują się o tym Lubomir i Zosia, kiedy proszą opiekunów dziewczyny o zgodę na ślub. Pan Jan i Pan Piotr, wietrząc w zamążpójściu krewniaczki zagrożenie swego dotychczasowego, wygodnego życia - nie udzielają pozwolenia. Zosia wpada w rozpacz, lecz Lubomir nie daje za wygraną.
„Nikt mnie nie zna" w reżyserii Jana Englerta
Zazdrosny i gderliwy mąż kupiec Marek Zięba, podejmuje próbę sprawdzenia wierności i miłości swojej żony Klary. Za namową napotkanego w podróży Jana Rembosza, postanawia przebrać się za wspomnianego Rembosza i w takim kamuflażu odwiedzić dom i zbadać reakcję żony na obcego mężczyznę pod swoją „udawaną nieobecność”. Marek Zięba nie wie jednak, że o fortelu dowiedział się jego szwagier – brak Klary Czesław, który o wszystkim informuje Klarę i namawia ją do wykorzystania sytuacji, aby uzdrowić sytuację w małżeństwie siostry. Klara przystaje na propozycję brata i rozkazuje wszystkim domownikom udawać, że nie rozpoznają pana domu w przebraniu Jana Rembosza. Czesław w tym czasie udaje Marka Ziębę i informuje przybysza – fikcyjnego Jana Rembosza – że sprzedał folwark i wyciął sad jako Marek Zięba. Przerażony ta sytuacją prawdziwy Marek, którego wszyscy traktują jak Rembosza, ścigany jest również przez lichwiarza i majora którzy mają porachunki z prawdziwym Remboszem. W podobnie tragicznej sytuacji znajduje się sługa prawdziwego Zięby - Kasper -, którego żona Marta - służąca u Ziębów - również go nie rozpoznaje i opowiada Kasprowi historię, że jej mąż nie żyje, a ona ma już narzeczonego. Marek Zięba wydaje się być bliski pomieszania zmysłów, ponieważ nikt nie chce go poznać, nawet po zdjęciu kamuflażu w postaci wąsów i peruki. Na koniec Klara i Czesław wyjawiają Markowi, że padł ofiarą ich spisku, który miał na celu oduczyć go podejrzliwości wobec żony.
Film details
Basic information
-
- identification title
- Trzy razy Fredro
-
- type of recording
- audio-video
-
- running time
- 01:47'34"
-
- tytuł oryginalny
- Trzy razy Fredro
-
- color
- color
-
- genre
- play
-
- form of recording
- complete recording
-
- age rating
- 16+
Language
-
- original language
- pl
-
- subtitles
- brak
-
- voice over
- brak
Legal information
-
- legal status
- co-production / NInA owns partial rights
-
- production country
- Polska
-
- production year
- 2013
Creators
-
- television production
- Marek Bieńkowski, Leszek Ptaszyński, Krzysztof Buchowicz
-
- original screenplay
- Aleksander Fredro
-
- set design
- Anna Wunderlich, Jacek Ukleja, Katarzyna Sobańska
-
- make-up assistant
- Ewa Drobiec
Producers
-
- production manager
- Hanna Winnik, Beata Markowska Golonka, Michał Skrzeczek, Hanna Suchorabska
-
- production
- Maria Guzy, Adam Łukaszek
-
- sound production
- Małgorzata Witkowska Wrzeszcz, Piotr Brzeziński, Sławomir Siwczyk
-
- lighting production
- Mirosław Poznański, Andrzej Gamrot
-
- cameraman
- Łukasz Fryde, Krzysztof Gołąbek, Maciej Lis, Tomasz Majcherowicz, Paweł Malinowski, Paweł Piotrowski, Zbigniew Sokołowski, Adam Stobnicki, Zbigniew Jarosz, Piotr Kotarba, Wojciech Kursa, Andrzej Piontek, Roman Piotrowski, Piotr Polański, Agnieszka Szklarek, Witold Woźniak, Filip Fert, Krzysztof Jędrecki, Grzegorz Kozirod, Maciej Maciejiczek, Jarosław Seyboth, Jacek Strzelecki, Łukasz Warmiński