Likiernik (materiały do filmu) 3

Materiał roboczy do filmu pt. „Likiernik" o oficerze Armii Krajowej podpułkowniku Wojska Polskiego, żołnierzu Armii Krajowej Stanisławie Likierniku polskim, Żydzie, byłym powstańcu warszawskim ze Zgrupowania „ Radosław„ Armii Krajowej.

S. Likiernik jedzie na tylnym siedzeniu samochodu przez dzielnicę Żoliborz w Warszawie i opowiada o wydarzeniach z okresu powstania warszawskiego, które miały miejsce w tym regionie. Pokazuje budynek na ulicy Gomułki 16, gdzie mieszkali państwo Płachtowscy. Tu zgniłą jego przyjaciel Janusz Płachtowski.

S. Likiernik opowiada historię likwidacji trzech SS-manów w 1943 roku (dwóch z nich to byli Jung i Hoffman). Wyjaśnia również czym był KEDYW (Kierownictwo Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej), wspomina dowódców Józefa Rybickiego oraz jego zastępcę Tadeusza Wiwatowskiego pseudonim „Olszyna". Opowiada swoja pierwsza akcję wysadzenia pociągu, która była jego egzaminem, po którym został przyjęty do KEDYWu.

S. Likiernik opowiada historię likwidacji Karla Schmalza zwanego „Panienką", która miała miejsce 4 marca 1944 roku na torach na Dworcu Zachodnim.

S. Likiernik opowiada o swoim ojcu, który nie zdążył spisać swoich wspomnień. O swoim życiu opowiadał tylko wnukom S. Likiernika.

S. Likiernik stoi przed domem swojego kolegi z Armii Krajowej Kazimierza Jakubowskiego opowiada historię, jak łączniczka Zofia Ciechowska widząc, że do tego domu weszło Gestapo, dobrowolnie i spontanicznie weszła do tego domu i zaprezentowała się jako opiekunka do dziecka i zabrała niemowlę znajomych, które się tam znajdowało. Uratowała dziecko przed torturami lub śmiercią. Dziecko nie stało się też elementem szantażu rodziców, którzy byli potem torturowani w siedzibie Gestapo w Alei Szucha.

Ekipa filmowa wraz ze S. Likiernikiem idą w stronę ulicy Mickiewicza. Pod numerem 27 S. Likiernik pokazuje balkon swojego dawnego mieszkania. Opowiada historię z lutego 1944 roku, kiedy po raz ostatni był w mieszkaniu oraz późniejsze odzyskiwanie rzeczy z mieszkania zaplombowanego przez Niemców. Współczesna próba wejścia do mieszkania nie powodzi się. Nikt nie odbiera domofonu.

S. Likiernik opowiada o utracie wzroku przez Stanisława „Stasinka" Sosabowskiego oraz o jego bohaterskim pogodzeniu się z losem i wysokiej samodzielności jako człowieka, który utracił wzrok. Podkreśla swój podziw dla osoby „Stasinka". Pokazuje dom, w którym kiedyś mieszkał „Stasinek" na Żoliborzu przy ulicy Józefa Haukego-Bosaka.

S. Likiernik opowiada swoje perypetie powstańcze, kiedy przez ulicę Książęca w Warszawie przedzierał się na Czerniaków. Wspomina również dźwiganie skrzyni z zapalnikami, która o mało nie wypadła mu z rąk, co groziło wybuchem.